Wie is die Ware Volk van God? Deel 1
Inleiding
Wie is die Ware Volk van God? – Alhoewel Stephan Joubert vaardig is om waardevolle Bybelse insigte te kommunikeer, slaag hy nie daarin om daardie insigte in die praktyk te implementeer wanneer die meer diepgaande kwessies wat verband hou met Bybelse eskatologie aangespreek word nie, veral ook dies wat verband hou met die ware volk van God.
Dit sluit gebeure in soos die Wegraping, die sewe jaar lange verdrukkings-tydperk waarna verwys word as Jakob se Benoudheid (Jeremia 30:7), die Wederkoms van Christus, en die Duisendjarige vrederyk wat deur Christus op aarde gevestig sal word wanneer Hy terugkeer by sy wederkoms.
Om hierdie enigma uit te klaar, moet gesê word dat Stephan Joubert geen eskatologiese gebeure behalwe die wederkoms van Christus aanvaar nie. Sy volstrekte verwerping van die Wegraping, die Sewejarige Verdrukking, ook bekend as Jakob se Benoudheid (Jeremia 30:7), en Jesus Christus se Duisendjarige Vrederyk op die aarde, onderskryf sy navolging van die ketterse konsep van die Vervangings-teologie.
Joubert is ‘n amillennialis wat glo dat die Koninkryk van God reeds op aarde is en dat kinders en lammers en wolwe en koeie en bere liefdevol saam met leeus en basiliske baljaar in al die hoofstede van die wêreld (Jesaja 11:5-9).
Hy kan hulle natuurlik as niks meer as simbole afmaak nie. Miskien moet hy ’n slag weer wanneer hy in die spieël kyk, selfvoldaan kraai: “My vrou is inderdaad gelukkig om met so ‘n aantreklike simbool getroud te wees.” Dit is nie nodig om kwaad te word nie; Ek beoefen maar net my verbeelding, soos Stephan ons aanmoedig om te doen.
In ‘n onlangse artikel op sy ekerk getiteld “Respek is nie my reg nie – dis wel my lewenslange opdrag,” (4/11/2024) argumenteer hy vurig vir die noodsaaklikheid van respek, wat die sentiment van Aretha Franklin se beroemde liedjie, “All I’m askin’ is for is a little respect” eggo.
Terwyl hy die beginsel van respek kragtig ondersteun, skroom hy nie om oneerbiedig te wees teenoor God, Sy Seun en die onaantasbare beloftes wat hulle aan sy ware volk, die twaalf stamme van Israel, gemaak het..
In ‘n ander artikel, “Hanteer die Bybel met respek” (26/2/2024), poog Stephan Joubert om die Bybelse verstaan van die vloeke in Genesis 12:3 omver te gooi. Hy stel voor dat die goddelike vloeke oor diegene wat Abraham en sy fisiese afstammelinge vervloek, spesifiek sy ware volk, die twaalf stamme van Israel, gekanselleer word deur die laaste deel van vers 3, wat verkondig dat alle nasies van die aarde deur God geseën word.
Om Abraham te seën of te vervloek is om Abraham se God te seën of te vervloek, en alhoewel die derde deel van die seën betrekking het op Jesus Christus deur wie al die families van die aarde geseën is, kan dit steeds nie na redding alleen verwys nie, want nie al die individue van daardie nasies is en sal gered word nie
As hierdie seën sonder uitsondering elke individu binne daardie families (nasies) sou omhels, sou ons universele verlossing moes aanvaar wat nie met Matteus 7:13-14 strook nie. Daarom moet hierdie seën gesien word in ‘n breër konteks van barmhartigheid en goedhartigheid aan beide die regverdiges en onregverdiges, soos Matteus 5:45 bondig verklaar.
Die teenoorgestelde is egter ook waar dat diegene wat nie vir Jesus Christus liefhet nie, vervloek is (1 Korintiërs 16:22) wat bewys dat selfs in Christus die seëninge en vloeke van die eerste deel van Genesis 12:3 nie nietig verklaar is nie.
Dus, Joubert se verwronge, korrupte, waansinnige, bose en goddelose verbeelding sê vir hom dat jy God se volk, die Jode kan vervolg, hulle in Nazi-konsentrasiekampe kan vergas, hulle kan martel, hul vrouens en dogters tot ‘n bebloede pulp kan verkrag, hul babas kan ontvoer, onskuldige vroue in hulle gesigte kan skiet, hulle in openbare plekke kan ophang, en op die koop toe hulle die moordenaars van Jesus Christus kan noem, en nog steeds geseën word deur die God van Abraham, Isak en Jakob, volgens die laaste deel van vers 3 in Genesis 12. Alleenlik ‘n fundamenteel verwronge intellek kan tot so ‘n gevolgtrekking van die Bybel kom, en tog is Joubert knaend trots daarop dat hy al “die ander tekste” ondersoek het.
Joubert toon hoegenaamd geen Bybelse onderskeidingsvermoë nie, en so ook sy volgelinge wat glo dat hy ‘n briljante Bybelgeleerde en -leraar is. Dit sou vir hom voordelig wees om sy bedrywighede te staak en sy kerk af te breek („im scheitern“) aangesien hy besig is om God se regverdige oordele vir beide homself en sy gemeente van ekerk op die hals te haal.
Ten einde sy argument te versterk, verwys hy na Paulus se stelling in Romeine 4:11, wat lui:
“En hy het die teken van die besnydenis ontvang as 'n seël van die geregtigheid van die geloof toe hy nog nie besny was nie; dat hy die vader sou wees van almal wat glo terwyl hulle onbesnede is, sodat ook aan hulle die geregtigheid toegereken sou word;”
Paulus benadruk uitdruklik die sinsnede “toegerekende geregtigheid” as die seën wat nie-Jode ontvang wanneer hulle Jesus vertrou vir hul redding, wat demonstreer dat hulle Abraham as hul geestelike vader in die geloof het, eerder as deur ‘n fisiese geslag.
Jy kan nie die seën van “toegerekende geregtigheid” via Abraham op “al die nasies van die aarde” van toepassing maak nie om die eenvoudige rede dat nie al die nasies se individuele entiteite gered sal word nie (Matteus 7:14). Daarom moet die seën van al die nasies van die aarde soos genoem in Genesis 12:3 in ‘n wyer konteks gesien word as net verlossing soos ons ‘n bietjie later sal sien.
Die Nuwe Testament bied bykomende insigte oor die vloeke. In 1 Korintiërs 16:22 beklemtoon Paulus:
"Diegene wat die Here Jesus Christus nie liefhet nie, moet vervloek wees. Maranatha!"
In Galasiërs 1:8-9 brei hy hierdie vloek uit na Jesus Christus se leerstellings wanneer hy sê:
"Maar al sou ons of 'n engel uit die hemel julle enige ander evangelie verkondig as wat ons julle verkondig het, laat hom vervloeking wees. Soos ons voorheen gesê het, so sê ek nou weer: As iemand julle 'n ander evangelie verkondig as wat julle ontvang het, laat hom vervloek wees."
Hoe kan enigeen sê “Ek is lief vir Jesus” terwyl hulle sy Volk, die Jode, vervloek?
Dit volg logies dat deur Abraham en sy fisiese nageslag te vervloek, ‘n mens in wese Jesus Christus vervloek, aangesien Hy uitdruklik gesê het dat verlossing afkomstig is van die Jode (Johannes 4:22), ’n volk wie se bestaansreg Stephan Joubert afskryf as “im scheitern”
Paulus het nooit ‘n leerstelling so gemeen soos Vervangings-teologie verkondig wat die dubbele vloek in Galasiërs regverdig nie. Joubert sal ‘n paar uiters moeilike flip-flappe moet doen om te bewys dat Paulus se dictum in Romeine 4:9-11 op al die nasies van toepassing is.
In hierdie verband is Stephan Joubert se poging om Paulus se stelling in Romeine 4:9-11 met Genesis 12:3 te verbind, onverstandig.
Ter verduideliking wil ek my vorige vraag herhaal: “Die seën van alle nasies, soos genoem in Genesis 12:3, moet in ‘n breër konteks as bloot verlossing beskou word.”
Hoe kan God sonder voorbehoud seëninge aan alle nasies bied as individue binne daardie nasies nie slegs deur geloof in Jesus Christus as regverdig beskou word nie? God se besluit om seëninge te gee of vloeke op al die nasies op te lê, is nie afhanklik van verlossing of verlorenheid nie.
God sê nie: “Ek sal al die nasies seën as elke individu in daardie nasies in my Seun glo en verlossing verkry nie.” Die enigste maatstaf vir die ontvang van seëninge of vloeke is gebaseer op hoe die nasies Sy volk behandel.
Die feit dat God alle nasies in die vallei van Josafat sal byeenroep om oordeel oor hulle te vel omdat hulle sy erfenis, die ware volk van Israel, onder die nasies verstrooi en sy land verdeel het om ‘n twee-staat oplossing te vorm (Joël 3:2), beklemtoon die profetiese implikasies en bewys sonder enige twyfel dat die laaste deel van “en in jou sal al die geslagte van die aarde geseën word” nie God se vloeke in die eerste deel, soos Joubert graag dink, nietig verklaar of uitskakel nie.
Van groot belang is om God se nadruklike aansprake te erken: My volk, My erfenis Israel en My land. Die oordeel van die nasies in die vallei van Josafat hang af van die voortbestaan van sy volk, sy erfenis en sy land.
Eenvoudige logika sê “Geen volk is gelyk aan geen erfenis of Israel, en geen land is gelyk aan geen Josafat-oordeel nie.” Soos ons later sal opmerk, probeer Stephan Joubert om ‘n geografiese land in die Midde-Ooste te verander met ‘n universele en grenslose geestelike koninkryk wat kwansuis reeds op aarde is.
Hy kan dalk verduidelik hoe ‘n groep dwase nasies ‘n onsigbare geestelike plek kan verdeel wat soos ‘n koninkryk sonder grense lyk.
‘n Geldige vraag wat ‘n bietjie lig op hierdie saak kan werp, is: “Watter groep het ‘n groter verteenwoordiging onder Nobelprys-ontvangers—Jode of heidene?” Die antwoord onthul dat ’n aansienlik groter getal Jode onder Nobelpryswenners is.
Alhoewel hulle slegs sowat 0,2% van die wêreldbevolking uitmaak, verteenwoordig hulle ongeveer 22% van alle individuele Nobelpryswenners. Hul prestasies strek oor verskeie dissiplines, insluitend Chemie, Ekonomie, Fisika en Geneeskunde.
Hierteenoor het heidene, wat die meerderheid van die wêreld se bevolking uitmaak, ‘n groter totale aantal Nobelpryswenners; die proporsie Joodse pryswenners is egter opvallend hoog as dit in verhouding tot hul bevolkings-grootte in ag geneem word.
Om ‘n presiese telling van uitvindings te bepaal wat aan Joodse individue gekrediteer word, is nie so maklik nie; hul merkwaardige bydraes tot die wetenskap, tegnologie en ander velde is egter onmiskenbaar.
Joodse uitvinders en wetenskaplikes het deurslaggewende rolle gespeel in ‘n menigte revolusionêre ontdekkings en innovasies, soos Jonas Salk se ontwikkeling van die polio-entstof en Albert Einstein se prestasies in fisika.
Hul bydraes strek oor verskeie velde en toon ‘n diepgaande nalatenskap van briljante intellektuele en wetenskaplike prestasies. Dit is inderdaad verstommend.
So onlangs as gister, 1 Desember, 2024, het Mike Huckabee, voormalige goewerneur van Arkansas en die toekomstige ambassadeur in Israel in die konserwatiewe Washington Examiner geskryf:
“Moderne Israel het vir ons die selfoon, die drupbesproeiingstelsel, die USB-duimaandrywer, baie van die doeltreffendste kankerdodende middels wat gebruik word, stem-pos, video op aanvraag, en kersietamaties gegee. Amerika se verhouding met Israel is nie net organisatories nie, dit is organies.
Die hele wêreld met al die verskillende nasies sou onteenseglik ‘n baie armer plek gewees het om in te woon as God nie sy volk geseën het sodat hulle ‘n seën vir al die nasies van die aarde kon wees nie. Hulle aangrypendste seën aan die wêreld is die Ou en Nuwe Testamente. Die meerderheid van die boeke in die Bybel is deur Joodse skrywers geskryf terwyl slegs twee, Lukas en Handelinge, deur ‘n nie-Jood met die naam Lukas geskryf is.
Selfs Bileam, ‘n heidense waarsêer wat deur koning Balak van Moab in diens geneem is om ‘n vloek oor Israel, die ware volk van God, uit te spreek, het gesê:
“Hoe kan ek vloek wat God nie vervloek het nie? of hoe sal ek vir wie die HERE nie uitgedaag het nie, uitdaag nie?” (Numeri 23:8).
Ons vooraanstaande professor – wat miskien meer akkuraat as ‘n “Professing Christian” beskryf moet word – blyk egter insigte te besit wat dié van Bileam oortref, wat uitdruklik deur God in ‘n visioen gewaarsku is om Israel, die ware volk van God, op koning Balak se versoek, nie te vervloek nie.
Die “Professing” Stephan Joubbert blyk bewus te wees van dinge wat Bileam ontwyk het, insluitend die totale vernietiging van die tien stamme van Israel, die ware volk van God, en die daaropvolgende oordrag van al hul verbeurde seëninge en beloftes aan die kerk van gelowiges, insluitend die belofte aangaande hul aangewese land.
Die skrywer van hierdie artikel beoog om mettertyd verder uit te brei oor Stephan Joubert se onbybelse amillennialisme en sy twyfelagtige allegorisering van die Skrif.
‘n Verbeelding so Groot soos die Gesonke Titanic
Mens moet die groot Bybelse kennis wat Stephan Joubert besit nie onderskat nie. Hy ken sy Bybel deeglik. Die enigste haakplek in sy kennis van die Bybel is dat hy dit met sy verbeelding interpreteer.
Hy het eenkeer by ’n Mosaïek Kerk-konferensie van Johan Geyser (wat Openbaring met waagmoed “God se droom” noem) gesê:
“Jy het ’n verbeeldingswêreld nodig. Dink jy nie dat as jy die boek Openbaring begin lees, nie as die boek van klein profesieë wat jy met ‘n klein pincet kan uitsoek nie, maar as die storie wat jou verbeelding sal oopmaak, wat sal gebeur? Ons het verbeelding nodig as ons wil verstaan. Gebruik dit goed. God het dit vir jou gegee.”
Die term “verbeelding” word 14 keer in die Bybel genoem, en in elke geval het dit ‘n negatiewe konnotasie, wat konsekwent geassosieer word met ‘n bose hart en boosheid. Stephan Joubert is trots daarop om met ‘n glimlag te beweer dat sy ekerk voortdurend vorentoe beur in ooreenstemming met die Bybel.
Hy weerspreek egter die waarskuwing wat in Jeremia 7:24 gevind word, wat sê:
“Maar hulle het nie geluister en geen gehoor gegee nie, maar gewandel in wat hulle in die verbeeldingsvlugte van hul bose hart beraadslaag het, en hulle het agteruitgegaan en nie vooruit nie.”
Joubert verontagsaam Bybelse profesieë deur dit minagtend te vergelyk met ‘n onbenullige speletjie waarin ‘n pincet gebruik word. Hy sê grappenderwys dat baie Christene daarvan hou om klein profesieë met ‘n pincet uit te kies, terwyl hy voortdurend daarop aandring dat God se woord met die nodige eerbied en respek gelees moet word.
Hoe op deeske aarde kan jy dit doen as jy voortdurend sy profesieë verguis en onder die voete vertrap? Ek versoek u om aandagtig te luister, meneer Joubert. Die skrif in 2 Korintiërs 1:20 verklaar:
"Want hoeveel beloftes van God daar ook mag wees, in Hom is hulle ja en in Hom amen, tot heerlikheid van God deur ons.”
Daarom verteenwoordig jou negatiewe opmerkings oor God se profesieë ‘n ernstige laster teen Jesus Christus (Hebreërs 10:29).
Dit is van die uiterste belang dat iemand Joubert waarsku dat sy bose en goddelose verbeelding waarna in die Skrif verwys, hom nie toegang sal verleen deur die pêrelpoorte van die hemel nie. Ek kan hom dit met absolute sekerheid waarborg.
‘n Meer Onredelike Vervangings-teologie
Die teorie van Vervangings-teologie, wat beweer dat die kollektiewe gelowiges, ook bekend as die liggaam van Christus, die twaalf stamme van Israel as die uitverkore volk van God vervang het, is ‘n idee wat met erns ondersoek moet word.
Die mees kommerwekkende gevaar lê in ‘n meer onredelike Vervangings-teologie, wat ontstaan het uit ‘n skandalige verandering van die betekenis van Skriftekste.
Stephan Joubert beklemtoon deurgaans aan sy gehore hoe belangrik dit is om ‘n omvattende begrip van die Bybel te handhaaf, wat natuurlik goeie raad is. Hy raai die praktyk af om een of twee verse te isoleer, aangesien hierdie benadering kan lei tot ‘n verwronge interpretasie, veral rakende Israel as die volk van God, na sy mening.
Stephan Joubert is egter nie net skuldig aan sy eie vermaning nie, maar hy wysig ook die Skrif opvallend om sy standpunte te ondersteun. Aan die begin van sy video getiteld “Wie is die ware volk van God? Perspektiewe uit die Ou en Nuwe Testament,” maak hy ‘n taamlik ongewone stelling oor Jesaja 47:1.
“In die huidige konteks is dit duidelik dat talle individue geneig is om verskeie tekste aan te haal met verwysing na die hedendaagse Israel in 2024. Ek word herinner aan Jesaja 47:1, wat beklemtoon dat God op hierdie tydstip die beskermer van Israel is, wat lei tot ‘n oorvloed van aanhalings wat beweer dat Israel in 2024 onder goddelike beskerming is.
Die fokus van die bespreking is egter nie op die geldigheid van hierdie aansprake nie. Die tersaaklike vraag ontstaan wanneer ‘n mens die tekste oor Israel in ag neem, wat dan van die ander tekste?
Terwyl Jesaja 47:1 God se beskerming bevestig, openbaar ‘n deeglike ondersoek van die boek Jesaja ‘n skerp en streng oordeel wat so vroeg as die 8ste eeu VC oor die volk Israel uitgespreek is.
Byvoorbeeld, in Jesaja 1:3, sê God, deur Jesaja, “’n Os ken sy besitter en ‘n esel die krip van sy eienaar, maar Israel het geen kennis nie, my volk verstaan nie.” Vervolgens beskryf die Here die straf wat hulle toegedien is, en laat geen deel van hul liggame ongedeerd nie.
Verder spreek die Here die leiers van Israel aan, vergelyk hulle met Sodom, en spoor hulle aan om ag te slaan op Sy leringe: “Luister na wat die Here sê, volk van Gomorra. Wat is die menigte van julle offers aan My?” en van daar af gaan die diskoers voort.”
Eerstens wil ek dit duidelik maak dat Jesaja 47 vers 1 op geen manier die idee van God se goddelike beskerming oor Israel ondersteun nie, te midde van die huidige voortslepende konflik op sewe verskillende fronte, veral na aanleiding van die tragiese gebeure van 7 Oktober 2023, wat gelei het tot in die moord op meer as 1 400 Jode in Israel.
Jesaja 47 gee ‘n omvattende uiteensetting van die ondergang van Babilon deur die Perse in 539 VC, wat meer as 150 jaar voor die werklike gebeurtenis plaasgevind het. Die Babiloniërs, wat Juda gevange geneem het, sou hulle self uiteindelik in ballingskap bevind.
Daarom is Joubert se pogings om Jesaja 47 vers 1 aan God se beskerming van hedendaagse Israel in 2024 te verbind, geheel en al ondeurdag en herinner dit aan sy massiewe Titanic verbeeldingskrag.
‘n Onbetroubare Dwaalleraar se Venynige Aanvalle op die Ware Volk van God
Stephan Joubert bly doelbewus weg van sekere eskatologiese terme, insluitend “profesie”, “Wegraping” en “Duisendjarige Vredesryk.” Sodoende posisioneer hy homself nie net as ‘n dwaalleraar nie, maar konsekwent as ‘n onbetroubare een.
‘n Onbetroubare dwaalleraar, soos beskryf in die Bybel, is soortgelyk aan –
"kinders wat heen en weer geslinger en meegevoer deur elke wind van lering, deur die bedrieëry van mense, en slinkse listigheid, waardeur hulle lê en loer om te mislei" ( Efesiërs 4:14).
Om op te som: hy sukkel om vas te stel of God in staat was/is om gebeurtenisse baie jare in die toekoms te voorspel en hierdie kennis bonatuurlik aan sy Ou Testamentiese profete oor te dra, soos na verwys word in Jesaja 46:9-10, en of profesie bloot ‘n vorm van waarsêery is.
In die eerste video uit ‘n reeks van agt genaamd “Openbaring Herbesoek in Korona-tyd” sê hy,
“Alhoewel Openbaring as ‘n profetiese boek erken word, is dit noodsaaklik om profesie in die regte konteks te verstaan. Dit behels nie om toekomstige gebeure te voorspel nie. ‘n Profeet verkondig nie: “Ek weet wat bestem is om daar te gebeur nie.” So ‘n eis sal as waarsêery geklassifiseer word. Die sekerheid van Bybelse profesieë is duidelik. In Deuteronomium hoofstuk 18 spesifiseer God dat die woorde van ‘n profeet vervul moet word binne sy eie geslag.”
Daar word oor die algemeen gemeen dat ‘n generasie tussen 20 en 30 jaar duur, wat Joubert se interpretasie van Bybelse profesieë effektief in diskrediet bring. Soos voorheen uitgelig, het Jesaja die val van Babilon 150 jaar vooruit geprofeteer, wat ongeveer vyf geslagte insluit. Dit ondermyn die geloofwaardigheid van Joubert se een-generasie-profesie-voorvereiste, en herinner dit aan die naïewe oortuigings van ‘n kind wat maklik deur voortdurend veranderende leerstellings beïnvloed word.
Boonop weerlê dit Joubert se mening dat Jesaja 47:1 God se beskerming van hedendaagse Israel aandui, en ook sy bewering dat Bybelse profesieë binne ‘n enkele geslag vervul moet word.
As ons Joubert se interpretasie van Jesaja 47:1 sou aanvaar as die bewys van God se voortdurende beskerming van Israel, moet dit gesien word as ‘n profesie wat tans vervul word. Niemand, nie eers ons onbetroubare dwaalleraar, kan betwis dat die God van Abraham, Isak en Jakob wonderwerke verrig in een van die kleinste lande ter wêreld nie.
Dit is niks minder nie as ‘n goddelike wonderwerk dat meer as 26 000 + vuurpyle, missiele en hommeltuie binne ‘n enkele jaar vanaf Iran en sy gevolmagtigdes na Israel gelanseer is, wat tot minimale of geen skade gelei het nie. Die meeste van hierdie missiele is onderskep terwyl ander in oop onbewoonde gebiede geval het of nie ontplof het nie.
Nietemin, Joubert veeg hierdie feite opsy met ‘n terloopse skouerophaling en sê:
“Die meriete van hierdie feite is nie nou belangrik vir ons bespreking nie. Die vraag is, wanneer ‘n mens tekste wat na Israel verwys in die Bybel aanhaal; wat dan van al die ander tekste?”
Joubert se nadruk oor die ander tekste is inderdaad betekenisvol. Ironies genoeg versuim hy om sy eie standaard te handhaaf wanneer hy die Bybel ondersoek. Hy miskyk lukraak sleutel geskrifte wat Israel duidelik as God se uitverkore volk bevestig, en sodoende Vervangings-teologie as ‘n skandelike mistasting ontmasker.
Gegewe dat Jesaja in die 8ste eeu VC geskryf is, is die verloop van tyd tot 2024 nageenoef 2032 jaar. As ons ‘n generasie as 30 jaar sou aanvaar, lei dit tot ‘n benaderde totaal van ongeveer 68 generasies, 67 generasies meer as Joubert se een-geslag profetiese reël.
Ek hoop van harte dat u nou my redevoering vir die aanwysing van Stephan Joubert as meer as net ‘n dwaalleraar begryp. Ek beskou hom as ‘n onbetroubare valse leraar wat besig is om duisende van sy volgelinge te mislei.
Die Etos van Ekerk: Voorwaarts na Wysheid (Sophia) van die Skrifte
Stephan Joubert maak gereeld van geleenthede gebruik om sy en ekerk se vaste voorneme om getrou te bly aan die leerstellings van die Bybel uit te lig. Ongeag sy volharding om dit te probeer doen, skiet hy altyd te kort en laat hy na om na belangrike Skrifgedeeltes te verwys wat die absurditeit van Vervangings-teologie uitlig.
Hy sê in die begin van sy video, “Wie is die Ware Volk van God?”
“My doelwit is nie om huidige oortuigings oor wie God se outentieke volk is te ondersoek of om filosofiese besprekings oor die onderwerp te doen nie.” (Met ‘n selfversekerde glimlag gaan hy voort), “Getrou aan die etos van ekerk, verwys ons konsekwent na die Bybel en besin oor wat God vanuit ‘n Bybelse perspektief oor Sy volk dink.”
Om ten volle in lyn te wees met die etos van ekerk, is dit noodsaaklik om die Bybel, die Woord van God, deeglik te bestudeer om vas te stel of Stephan Joubert se ekerk die Skrif lojaal benader op ‘n manier wat beide Godvresend, respekvol en in ooreenstemming met Bybelse leerstellings is.
Is Die Etos van Ekerk in Harmonie met die Leer van die Ware volk van God se Beloofde Land?
Joubert is nogal ‘n kenner om twee opponerende sienings vaardig te balanseer sonder om oor sy eie voete te val. Hy erken dat, soos in Jesaja 47 vers 1 uiteengesit word, God die Joodse volk wat tans in Palestina is, beskerm.
Hy weerlê egter die idee dat hulle die eksklusiewe erfgename is van die land wat as Israel bekend staan. In werklikheid verklaar hy dat terwyl die Jode in Palestina onder die beskerming van die God van Abraham, Isak en Jakob is, hul teenwoordigheid daar nie geregverdig is nie, aangesien hulle nie meer ‘n Beloofde Land besit wat eens aan hulle toegeken is deur ‘n plegtige belofte in die Ou Testament nie.
Gevolglik aanvaar hy die internasionale antisemitiese implikasies wat verband hou met die benaming “Palestina”, wat baie verwant is aan die pro-terroriste venynige wekroep, “From the river to the sea Palestine must be free.”
O, hy sou nooit erken dat so ‘n verskriklike wekroep eintlik die volkome uitwissing van die volk Israel vereis nie. Waarom sou hy so ‘n gruwelike ding wou doen as hy reeds die tien Noordelike stamme uitgewis het wat na bewering omstreeks 722-720 vC deur die Assiriërs tot niet (“im scheitern) gemaak is?
Hy hou geesdriftig vol dat daar ‘n aansienlike verskil tussen die Ou en Nuwe Testament met betrekking tot grondbesit bestaan. In sy eie woorde, spot hy met die heiligheid van God se Naam en bespot hy gevoelloos die verbondsbeloftes wat aan Abraham, Isak, Jakob en hulle nageslag, die ware volk van God, gemaak is.
Hy voer aan dat ‘n groot verandering plaasgevind het toe die fokus van grondbesit oorgeskakel het van “grondvolheid” na “grondloosheid” vir die nuwe volk van God. Joubert behoort die skepping van sy eie woordeboek te oorweeg, aangesien hy voortdurend ’n nuwe ‘Bybelse woordeskat’ genereer.
Het hy nog nooit “die ander teks” Esegiël 20:44 raakgeloop nie? Dit is moontlik dat hy wel het, met inagneming van sy eie riglyn dat ‘n mens die selektiewe aanhaling van Bybelverse moet vermy sonder ‘n omvattende begrip van die hele Bybelse narratief.
’n Herinnering aan die inhoud van Esegiël 20:44 sal hom waarskynlik ‘n bietjie goed doen en hom help om werklik die ontsagwekkende betekenis van God se Naam te verstaan, alhoewel ek dit betwyfel. Dus, mnr. Joubert, ter wille van ‘n gesonde interpretasie, laat ons dit in sy regte konteks opsom.
In die woorde van die profeet Esegiël herinner God die nageslag van die hele huis van Jakob (vers 5) aan hulle voortdurende rebellie en afgodery, wat algemeen voorgekom het sedert hulle vrylating uit die slawehuis in Egipte. Dit gebeur selfs nadat Hy ‘n eed gesweer het om hulle na hul Beloofde Land te lei. Kom ons gaan nou voort na die gedeelte wat by vers 39 begin.
“Maar julle, o huis van Israel, so sê die Here HERE: Gaan weg en dien elkeen sy drekgode; maar hierná—sekerlik sal julle na My luister en my heilige Naam nie meer ontheilig met julle offergawes en julle drekgode nie.
Want op my heilige berg, op die verhewe berg van Israel, spreek die Here HERE, daar sal die hele huis van Israel, hulle almal, My dien in die land; daar sal Ek ‘n behae in hulle hê en daar sal Ek julle offergawes eis en die eerstelinge van julle aanbiedinge by al julle heilige gawes.
As ‘n lieflike geur sal Ek ‘n behae in julle hê wanneer Ek julle uit die volke uitlei en julle uit die lande versamel waarin julle verstrooi was, en Ek sal My in julle as die Heilige laat ken voor die oë van die nasies.
En julle sal weet dat Ek die HERE is as Ek julle in die land van Israel bring, in die land waar Ek my hand oor opgehef het om dit aan julle vaders te gee.
Daar sal julle dan dink aan julle weë en al julle handelinge waarmee julle jul verontreinig het, en julle sal vir julself walglik wees vanweë al jul slegte dinge wat julle gedoen het.
En julle sal weet dat Ek die HERE is as Ek met julle handel ter wille van my Naam en nie volgens julle verkeerde weë of julle verdorwe handelinge nie, o huis van Israel, spreek die Here HERE.”
Die teks herinner onvermydelik aan die passievolle voorbidding van Moses in Eksodus 32:10, waartydens God gedreig het om die hele volk Israel te vernietig in die nasleep van die goue kalf-insident, en die skepping van ‘n nuwe nasie deur Moses voorgestel het.
Anders as Moses, wat as die nederigste man in die geskiedenis geken word, en by God gepleit het om nie die volk Israel te verteer ter wille van sy Naam nie, toon die voorstanders van die Vervangings-teologie ‘n skaamtelose minagting vir sy Naam. Hulle beweer, sonder uitsondering, dat God Israel vervang het met ‘n ander entiteit, wat volgens hulle die kerk is. Watter kerk? Die Roomse Kerk?; die NG Kerk?; die Gereformeerde Kerk?; die Baptiste Kerk?; die NAR kerk? Watter kerk?
In Jesaja 48:9-11 stel God dit nadruklik:
“Om my Naam ontwil vertraag Ek my toorn, en om my roem ontwil bedwing Ek My jou ten goede, om jou nie uit te roei nie.
Kyk, Ek het jou gelouter, maar nie soos silwer nie; Ek het jou beproef in die smeltkroes van ellende.
Om My ontwil, om My ontwil sal Ek dit doen—want ag, hoe is my Naam ontheilig! —en Ek sal my eer aan geen ander gee nie.”
Soos vroeër vermeld, dien God se handelinge met Sy volk, apart van die kerk, om die heiligheid van Sy Naam onder die nasies te beskerm en om aan die wêreld te toon dat Hy, die God van Abraham, Isak en Jakob, die enigste ware God is, sonder enige gelyke.
As God onveranderlik is, soos Hy in die verlede was, in die hede is, en in die toekoms sal wees, dan is Sy beloftes, ook dié wat op Israel betrekking het, in gelyke mate onherroeplik onveranderlik en blywend.
Die bewering deur Vervangings-teoloë dat die kerk Israel vervang het, is ‘n ernstige belediging van Sy Naam, wat ‘n presedent skep vir ongelowiges om soortgelyke disrespek te toon. Dit word verder ondersteun deur die onveranderlike waarheid dat –
“. . . al die beloftes van God in Hom (Jesus Christus) is ja, en in Hom Amen, tot eer van God deur ons.” (2 Korintiërs 1:20).
‘n Mens moet noukeurig kennis neem van die frases, “AL DIE BELOFTES VAN GOD” en “TOT DIE EER VAN GOD DEUR ONS.” Die verwysing na “ons” in hierdie gedeelte dui op alle ware gelowiges en nie “professing Christians” nie.
Dit dui daarop dat enigeen wat die beloftes van God ontken of verander, nie in staat is om Hom te verheerlik nie, en dus ‘n valse Christen is wat ‘n ander Jesus aanbid; ‘n Jesus wat klaarblyklik nie ‘AL DIE BELOFTES VAN GOD’ beliggaam nie.
God struikel nie en is nie ’n dubbel-prater betreffende Sy beloftes nie; Hy is heeltemal betroubaar en getrou. Laat my toe om dit te herhaal: God bly standvastig en onwrikbaar getrou in sy verpligtinge, en wend hom nooit tot verraad of bedrog met betrekking tot Sy beloftes nie. Enigeen wat glo of selfs effens suggereer dat Hy ontrou is, is nie gered nie.
Die hoof dilemma wat Joubert in die gesig staar, is sy geneigdheid om die betekenis van die goddelik verordende Naam van God as die God van Abraham, Isak en Jakob (Israel) te minimaliseer. In sy ywer om God se Naam te verkleineer, verklaar Joubert dat God nie ’n Jood is nie. Hiermee maak hy hom nogeens skuldig aan die flagrante verontagsaming van “die ander tekste.” In hierdie verband is die tekste soos volg ter sprake wat die Joodsheid van God (Jesus Christus) beklemtoon.
Julle aanbid wat julle nie weet nie; ons aanbid wat ons weet, want die saligheid is uit die Jode. (Johannes 4:22) (Almal wat dit ontken, het geen benul wat hulle aanbid nie).
Toe sê een van die ouderlinge vir my: Moenie ween nie; kyk, die Leeu wat uit die stam van Juda is, die wortel van Dawid, het oorwin om die boek oop te maak en sy sewe seëls te breek. (Openbaring 5:5). (Almal wat dit ontken, ken ook nie die evangelie nie. Nog meer, hulle moet die letterlike uitleg van Openbaring ook ontken, soos Stephan Joubert wat Openbaring met sy verbeelding lees).
Joubert is geneig om oormatig op God se regverdige oordele te fokus, terwyl hy doelbewus die elemente verontagsaam wat God as die genadige herstellende God kenteken, en wat uiteindelik sy volk na Hom sal terugbring en die oorblyfsel in ‘n korrekte verhouding met Hom sal bring. Hierdie saak sal in die volgende afdeling van hierdie artikel in groter diepte bespreek word.
Is Die Etos van Ekerk in Harmonie met die Leer van Goddelike Huwelike?
Lesers het dalk opgelet dat ek gekies het om die meervoud “huwelike” in plaas van die enkelvoud “huwelik” te gebruik om die verhouding tussen Jesus Christus, die Bruidegom en die kerk, of Liggaam van Christus, as Sy Bruid asook die huwelik tussen God die Vader en Israel, sy ware volk, te illustreer.
Die ware volgelinge van Christus Jesus, die verloste Jode en heidene, is in Hom verenig as die Bruid van Christus. Hy sal hulle ewige eggenoot wees wanneer die bruilof van die Lam na die Wegraping in die hemel voltrek is, soos dit in Openbaring 19:7 gestel word.
Is dit redelik en regverdig om uit die Skrif af te lei dat God die Vader ‘n vrou het wat verskil van die Bruid van Sy Seun, Jesus Christus? Dit is duidelik dat diegene wat Vervangings-teologie onderskryf nie so ‘n idee sal koester nie, aangesien hulle beweer dat beide Joodse en nie-Joodse gelowiges saamgevoeg is tot een Bruid in hul Bruidegom, Jesus Christus, en basta met die res van “die ander tekste”.
Verder sou hulle die feit verwerp dat die volk Israel God die Vader se vrou is, op grond van hulle oortuiging dat Israel nie meer bestaan nie. Daarom moes God die Vader sy huweliksbeloftes aan Israel verbreek (van haar geskei het) en dit aan die Bruid van Christus oorgedra het.
Hierdie scenario sou onvermydelik lei tot die onaanvaarbare situasie waar beide die Vader en die Seun dieselfde huweliksmaat deel, wat die vermaning in Romeine 7:3 sou ooortree, gegewe dat God ewig is en nie kan sterf nie.
Het God die Vader enige huweliksverbintenisse met Israel aangegaan, en indien wel, wanneer het dit plaasgevind? Voordat ons hierdie vrae verder ondersoek, is dit noodsaaklik om nog ‘n vraag te oorweeg: Het Stephan Joubert ooit die huweliksbeloftes wat hy met sy vrou tydens hul huwelikseremonie uitgeruil het, en deur betroubare getuies bevestig is, geskend, of sou hy dit ooit oorweeg om hulle huwleiksbeloftes te oortree?
Ek glo hy sou nie, aangesien Stephan Joubert ‘n betroubare en getroue man is. Nietemin, is dit nie miskien moontlik dat hy die enigste persoon in daardie vergadering kon gewees het wat, toe hulle ‘n egbreekster na Jesus gebring het, aanmatigend sou aandring dat sy onmiddellik gestenig word, en gesê het: “Verskoon my, Here, maar ek is geregtig om die eertse klip op te neem en ’n einde te maak aan haar lewe, want ek het nog nooit gesondig nie.”
Ek kan net dink hoe Jesus sou reageer deur te vra: “Het jy nog nooit na ‘n vrou met wellus in jou hart gekyk nie?” waarop Joubert waarskynlik arrogant sou antwoord: “O, dit? Dit is nie ‘n daad van owerspel na my mening nie, aangesien dit nog altyd bloot ‘n verbeeldingvlug van my was. So, pê wê vir U, Here.”
Gesien in die lig hiervan sou Stephan Joubert se voortdurende en vyandige aanval op God se uitverkore vrou waarskynlik soos volg verloop het:
“Julle veragtelike klomp wesens. Julle skelms. Kyk na julleself. Julle was die mees berugte egbreekster sedert die aanbreek van tyd.
Julle is nie meer waardig om te bestaan nie. Julle vorige eggenoot het al sy beloftes wat julle geminag en onder julle voete vertrap het, aan ons, die suiwerste en gehoorsaamste kerk wat nog ooit hierdie aarde verfraai het, oorgedra.
Ons het nou die onsigbare Koninkryk-Nou van God op aarde geërf, wat eens jou beloofde geografiese gebied in die Midde-Ooste was.”
Net die geringste opflikkering van Joubert se verbeelding is voldoende om die beweerde legitimiteit van hierdie uitruil van beloftes te onderskryf. “Daarom, voort en vorentoe na die Woord van God, en n ewige koebaai aan slegte rommel.”
Ek is jammer, die skrywer van hierdie artikel het ‘n effense foutjie gemaak. Joubert het die Jode nog nooit “slegte gemors” genoem nie. In plaas daarvan noem hy hulle met respek die moordenaars van Jesus Christus.
Stephan Joubert ontken nadruklik dat Israel God se vrou is. Hy is vinnig om te vra: “Wat dan van die ander tekste?” maar versuim konsekwent om by sy eie beginsel aangaande “die ander tekste” te bly.
Hy noem selde die bykomende tekste wat duidelik toon dat Israel God se vrou is. In plaas daarvan vermy hy hierdie gedeeltes met geesdrif en haal slegs een teks aan om sy bewering te staaf dat God Israel net aangeneem het. Dus het Hy haar nie as sy vrou vir Homself geneem nie.
Hy verwys byvoorbeeld verkeerdelik na Genesis 6:5, wat ironies genoeg sy bose en goddelose verbeelding bestraf, eerder as om Eksodus 6:5 uit die Afrikaanse vertaling van 1983 aan te haal. Iemand wat so onakkuraat met teksverwysings is, kan nie vertrou word wanneer hy die gehoor aanraai om nie spesifieke tekste te kies terwyl ander weggelaat word nie.
Sommige van die ander tekste wat Stephan Joubert doelbewus oor die hoof sien en wat bevestig dat Israel God se vrou is, is die volgende:
“Keer terug, o afkerige kinders, spreek die HERE, want Ek is heer oor julle; en Ek sal julle neem, een uit ‘n stad en twee uit ‘n geslag en sal julle in Sion bring.” (Jeremia 3:14).
“Want jou Maker is jou Man; HERE van die leërskare is sy Naam; en die Heilige van Israel is jou Verlosser. Hy sal die God van die hele aarde genoem word.” (Jesaja 54:5).
Die 1933/1954 en die 1983 Afrikaanse vertalings van die Bybel gebruik die woorde “want Ek is Heer oor julle” terwyl die KJV die Hebreeus korrek vertaal het as “getroud met julle”. In Jeremia 31:32 beaam God sy huwelik-verhouding met Israel wanneer die Here weer eens getrou sweer aan Israel as haar man (eggenoot).
Stephan Joubert en Jan van der Watt wat “Die Boodskap” vertaling van die Bybel gedoen het, vertaal vers 32 soos volg, “Dit het nie eens vir hulle saak gemaak dat Ek hulle liefgehad het soos ’n man sy vrou liefhet nie”. Dit is nie naastenby soos die Hebreeus die vers weergee nie.
Dis darem te dik vir ‘n daalder om God se volmaakte liefde te vergelyk met ’n man se onvolmaakte liefde vir sy vrou. Die vers kan nie in die vergelykende sin van die woord, met “soos” wat dit voorafgaan, gebruik word nie.
Christus se standaard vir die man-vrou verhouding in ’n huwelik is dat die man sy vrou moet liefhê soos Hy die gemeente liefhet en nie omgekeerd soos Stephan Joubert en Jan van der Watt dit in Die Boodskap stel nie (Efesiërs 5:25),
“Dit het nie eens vir julle saak gemaak dat Ek julle liefgehad het soos ’n man sy vrou liefhet nie.”
Daarmee wil hulle hul lesers oortuig dat God se verhouding met sy volk soos dié tussen ‘n getroude man en vrou is en nie as ‘n werklike huwelik wat by die berg Sinai met ‘n huweliksverbond bekragtig is, beskou kan word nie.
Dis duidelik dat hulle darem so ietsie van ’n huwelik tussen God en sy volk moes vermeld aangesien hulle alby gesiene Grieks en Hebreeuse taalkenners is en dus weet wat die woord “Ba al” beteken.
Die Berean Strong’s Leksikon defineer “Ba al” as volg
The Hebrew verb “ba al” primarily means “to marry” or “to have dominion over.” It conveys the idea of ownership or lordship, often used in the context of a husband’s relationship to his wife, or a master’s dominion over property. The term can also imply a covenantal relationship, as seen in the marriage covenant.
Het God Die Vader van sy Vrou, die Ware Volk (Israel) Geskei?
Baie Christene sien Jeremia 3:8 as God se finale en onherroeplike egskeiding van Israel as sy uitverkore volk en die oordrag van al hulle beloofde seëninge, insluitend die Beloofde Land, aan die kerk.
Die boek Hosea gee ‘n pragtige beeld van God wat sommige van sy eiesinnige volk na Homself terugontvang, soos die belofte in Jeremia 3:14 aandui:
"En Ek sal julle een van 'n stad en twee van 'n gesin neem, en Ek sal julle na Sion bring."
Hosea het ‘n ongewone opdrag van God ontvang om met ‘n hoervrou te trou en kinders met haar te verwek, wat hy opdrag gekry het om Jisreël en Loruhama te noem.
Dit was om aan te dui dat God nie meer die las van hulle sondes sou dra wat verband hou met afgodery en promiskuïteit nie, en dat Hy hulle heeltemal sou afsny. Die naam Loruhama beteken “nie-geliefd.”
Nogtans dui die laaste deel van die naam (Ruhama) daarop dat God se liefde vir Israel (die tien stamme) slegs tydelik onttrek sou word. Ruhama, afgelei van die werkwoord “raham”, dra diepe gevoelens van medelye, jammerte en barmhartigheid oor wat soortgelyk is aan dié wat ‘n ouer vir ‘n kind het, soos geïllustreer in 1 Konings 3:26, Psalm 103:13 en Jesaja 49:15, wat praat van die herstel van die Noordelike Tien Stamme van Israel. Dit was by die berg Sinai dat God Homself die eerste keer as “el-Raham” geopenbaar het.
Nadat sy die speen van haar dogter, Loruhama, voltooi het, het sy weer swanger geraak en ‘n seun gebaar, wat hulle Loammi genoem het, wat beteken “Jy is nie my volk nie, en ek is nie jou God nie.” In ‘n verrassende wending dui die volgende vers, vers 10 van hoofstuk 1, aan dat God gretig is en nie kan wag om ontsagwekkende nuus aan Israel, sy geliefde volk en vrou, bekend te maak nie.
Nogtans sal die getal van die kinders van Israel wees soos die sand van die see, wat nie gemeet en nie getel kan word nie; en in plaas dat aan hulle gesê word: Julle is nie my volk nie—sal aan hulle gesê word: Julle is kinders van die lewende God. Dan sal die kinders van Juda en die kinders van Israel almal saam vergader en vir hulle een hoof aanstel en uit die land optrek; want groot is die dag van Jísreël! (Hosea 1:10-11).
Joubert erken die betekenisvolle herlewing en terugkeer na God wat deur die profeet Hosea oor die Noordelike Koninkryk (Tien Stamme) voorspel is, maar merk ook sinies op, “Die profeet Jeremia was nie baie beïndruk met Hosea se boodskap van herlewing nie.”
Hy beklemtoon in die video dat die Noordelike Koninkryk van tien stamme heeltemal vernietig is toe die Assiriërs hulle in 722 vC verower het, om nooit weer te herrys nie. Hulle bestaan nie meer nie. Hulle het in die niet (“im schreitern) verdwyn.
Joubert beeld hul vernietiging dramaties uit met die Duitse term “im scheitern”, wat ‘n volledige verplettering in stukke beteken. Jakobus, die broer van Jesus, moes die leiding van die Heilige Gees prysgegee het en Stephan Joubert eerder geïnspireer het om sy YouTube-volgelinge te leer dat die Jode Jesus vermoor het. Jakobus skryf:
Jakobus, ‘n dienskneg van God en die Here Jesus Christus, aan die twaalf stamme wat in die verstrooiing is: Groete! (Jakobus 1:1).
Volgens Stephan Joubert moes Jakobus, ‘n dienaar van God die Vader en Jesus Christus, gelieg het toe hy dit aan die twaalf stamme geskryf het.
Ongelukkig vir Jakobus het hy nie die “wat-van-die-ander-tekste”-insig van Stephan Joubert gehad nie, wat die waarheid dat die twaalf stamme aan wie hy geskryf het, eintlik die twee oorblywende stamme, Juda en Benjamin was, plus natuurlik die simboliese tien stamme van die nie-Joodse kerk wat ‘n groot aantal gelowiges verteenwoordig.
Ek het ‘n kommentaar op sy eerste video geskryf waarin ek gesê het dat as dit waar was dat die Jode Jesus vermoor het, hy hulle moes bedank, want as hulle dit nie gedoen het nie, sou hy steeds in sy sondes wees en onomkeerbaar op pad hel toe. Hy het my opmerking so te sê onmiddellik verwyder.
Dit lyk asof hy slegs daardie kommentare toelaat wat lof en gunstige opmerkings oor hom maak. Dit kan vir hulle voordelig wees om die gedeelte te oorweeg wat sê, soos gespreek deur Jesus:
"Wee julle as almal goed van julle praat, want so het hulle voorvaders die valse profete behandel" (Lukas 6:26).
Dit bewys weereens dat Joubert nooit sal leer om sy eie reëls m.b.t die lees van die Bybel na te kom nie, veral nie “die ander tekste” nie.
Terwyl ons op die onderwerp van “Het God die Vader van sy vrou geskei?” is, sal dit goed wees om die woord “verloof” in Hosea 2:19 te ondersoek. Kom ons lees vanaf vers 16.
“Dan verwyder Ek die name van die Baäls uit haar mond, sodat hulle by hul naam nie meer genoem sal word nie.
Verder sluit Ek in dié dag vir hulle ‘n verbond met die wilde diere van die veld en met die voëls van die hemel en die kruipende diere van die aarde; ja, boog en swaard en oorlog sal Ek verbreek uit die land, en Ek sal hulle in veiligheid laat rus.
En Ek sal My met jou verloof tot in ewigheid en My met jou verloof in geregtigheid en in reg en in goedertierenheid en in ontferming. En Ek sal My met jou verloof in trou; dan sal jy die HERE ken.” (Hosea 2:16-19).
Die term “verloof” in vers 19 beteken veel meer as om verskille of onderonsies bloot net te versoen. Dit simboliseer ‘n nuwe begin, wat herinner aan die vroeë dae van hofmakery tussen God die Vader en Israel, sy ware volk, soos die boek Hooglied dit vir ons op manjefieke en uitnemende wyse skilder.
Verder sal hierdie verloofde verhouding Israel in staat stel om sy vrygewige liefdevolle geregtigheid, deernis, en onwrikbare getrouheid vir alle ewigheid te ervaar.
Dink daarteenoor aan Stephan Joubert se verbeeldingryke interpretasie van “im scheitern”, wat verwys na die totale vernietiging van die tien stamme deur die Assiriërs in 722 VC, waarvan die twee suidelike stamme, Juda en Benjamin, die enigste oorlewendes van God se toorn is.
Hy is verplig om hierdie absurditeit as waarheid te aanvaar. As God die Suidelike koninkryk van twee stamme, wat net so sondig en afgodies was as die Noordelike koninkryk, heeltemal vernietig het, soos Hy met laasgenoemde gedoen het, sou die hele wêreld van ‘n Verlosser ontneem gewees het.
Profesieë in die Ou Testament en die feite in die Nuwe Testament toon dat Jesus Christus uit die stam van Juda gekom het en nie die Kerk nie.
Een van Stephan Joubert se sleutel argumente wat die idee ondersteun dat slegs die stamme van Juda en Benjamin ongeskonde gebly het, is sy aanhaling van Paulus, wat ‘n lid van die stam van Benjamin was (Romeine 11:1).
Hy verkondig dat hierdie twee stamme nou die Israel van God verteenwoordig, en voer aan dat die Jode wat tans in Israel woon, nie God se volk uitmaak nie, maar eerder afstammelinge is van die sinagoge van die satan, wat verantwoordelik was vir die kruisiging en moord op Jesus.
As ons Paulus se bevestiging erken dat God Israel nie verlaat het nie, soos bewys deur sy afkoms van die stam Benjamin wat dien as ‘n tasbare illustrasie van God se onwrikbare getrouheid (Romeine 11:1), volg dit dat Stephan Joubert moet erken dat God ook nie die tien stamme van die Noordelike koninkryk uitgeroei het nie, gegewe dat drie van Jesus Christus se dissipels van twee van die tien stamme afstam.
Sowel Jakobus as Johannes was van Zebulon van die Noordelike koninkryk, terwyl Bartholomeus van die stam van Naftali gekom het, ‘n ander stam binne die Noordelike koninkryk. Soos voorheen opgemerk, is Stephan Joubert ‘n bedrieër, aangesien hy nie aan sy eie standaarde voldoen nie en sonder uitsondering al die “ander tekste” oorsien.
Grond-volheid of Grondloosheid?
Dit is van kardinale belang om te verstaan dat die boek Hosea God se regverdige oordele rakende die Noordelike Koninkryk omskryf. Dit sluit die tien stamme in wat in 930 VC van die twee stamme Juda en Benjamin weggebreek het tydens die bewind van konings Jerobeam en Rehabeam, met Samaria as hulle hoofstad.
Die huwelik van Hosea met Gomer, ‘n slegte hoervrou, was deur God verorden om die Here se diepe kommer oor die voortdurende afgodery en verwerping wat Hy van Sy verbondsvolk, Israel, ervaar het, te illustreer.
In hoofstuk 2, verse 2 tot 23, dra die Here hierdie gevoel van verraad duidelik oor en trek ‘n parallel tussen hul afgodery en dié van ‘n ontroue vrou wat ander minnaars najaag.
In ten minste dertien van die veertien hoofstukke spreek God diepe deernis uit wat verweef is met regverdige verontwaardiging oor die onverbiddelike ontrouheid van die Noordelike koninkryk.
Hierdie gebroke verhouding het God, as die man, aangespoor om Israel, sy vrou, in te lig dat “Sy nie my vrou is nie, en ek is nie haar man nie.” Sommige kan hierdie stelling verkeerdelik as ‘n egskeidingsgeding interpreteer; hierdie interpretasie is egter onwaarskynlik gegewe die konteks van Hosea se daad om Gomer vir 15 sikkels silwer en ‘n homer gars terug te koop.
Hierdie gebaar illustreer God se blywende liefde en Sy begeerte om Israel, sy ware volk, te herstel, selfs teen die agtergrond van hulle verraad. Uiteindelik is die Here se doel om die verhouding te herstel eerder as om dit te verbreek (verse 14-23).
God het dikwels verdrukkinge gebruik as ‘n manier om gevalle Israel na Homself terug te trek. Jesaja 26:9b sê,
"Wanneer u oordele op die aarde is, sal die bewoners van die aarde geregtigheid leer."
Net so versterk Hosea 5:15 hierdie idee:
"Ek sal gaan en terugkeer na my plek, totdat hulle hulle oortreding erken en my aangesig soek; in hulle verdrukking sal hulle My vroeg soek."
Die sterk klem op “hulle sal” beklemtoon God se onwrikbare versekering dat hulle sy aangesig sal soek vir hulle redding.
Ten spyte van die talle aanduidings van herstel, beklemtoon Stephan Joubert deurgaans die straf gedeeltes van God se oordele en verontagsaam ongelukkig, of dit nou doelbewus of onopsetlik is, die weet ek nie, “die ander tekste” wat onteenseglik van herstel praat.
Let daarop dat die woordspel tussen die saai van saad en die grond (fisiese grond) van die Beloofde Land in Hosea, Stephan Joubert se venynige teorie as ’n foefie ontmasker, wat daarop neerkom dat God Israel van haar geografiese land ontneem het om dit aan die kerk te gee in die vorm van ‘n grondlose en grenslose universele koninkryk. Dit is bloot ‘n produk van sy verbeelding, wat, soos hy beweer ‘n gawe van God is.
Watwou; God gee aan mense die vermoë om goddelose en sinistere verbeeldings te koester (Genesis 6:5; Jesaja 5:20), wat hulle laat dink dat Israel haar man (ishi) verloor het as gevolg van ‘n ewige egskeiding, en sodoende die idee bevestig dat die tien stamme in werklikheid selfs vandag nie meer bestaan nie?
Joubert se verwerping van die tienstamme-herlewing in Hosea en sy bewering dat Jeremia nie daardeur beïndruk was nie, kan toegeskryf word aan sy skeptisisme oor Bybelse profesieë.
Sy oortuiging dat ‘n profesie binne ‘n enkele geslag verwesenlik moet word, anders word dit as ‘n vorm van waarsêery beskou, verhoed hom om die waarheid te erken dat God nie net geregtigheid en straf gebruik nie, maar ook herstel in sy handelinge met Israel sy ware volk.
God, wat Sy beloftes oor baie duisende jare vervul, demonstreer dat tyd onbeduidend is in sy goddelike plan, ‘n feit wat duidelik sal word soos ons die betekenis van die naam “Jisreël” ondersoek.
Die Dag van Jisreël
Die frase “Dag van Jisreël” in Hosea dra groot profetiese betekenis, wat waarskynlik verantwoordelik is vir Stephan Joubert se besluit om geen vermelding daarvan in sy video te maak nie. Sy doelbewuste versuim om “Die Dag van Jisreël” te noem, is waarskynlik te wyte aan die term se beweerde versuim om te voldoen aan die Bybelse standaard van Bybelse profesieë wat volgens Joubert binne ‘n geslag vervul moet word. Dit vermy kwansuis enige implikasies van waarsêery.
Joubert sal heel waarskynlik kapsie maak dat die profetiese betekenis van die “Dag van Jisreël” reeds in ca. 841 V.C. vervul is op ‘n plek genaamd Jisreël waar Jehu, die tiende koning van die Noordelike Koninkryk van Israel, Isebel en Agab se nageslag vermoor het.
Jehu se skrikbewind het ‘n hoogtepunt bereik in die sluipmoord op koning Ahasia van Juda en sommige van sy familielede (2 Konings 9:27-28). Hierdie gruwelike daad het hom God se toorn op die hals gehaal, aangesien dit beskou is as ‘ n aanval op die koninklike geslag van koning Dawid, en natuurlik sy nakomeling, Jesus Christus.
Die dinastie van koning Jehu het in 752 V.C. tot ‘n einde gekom toe Shallum, die vyftiende koning van die Noordelike Koninkryk van Israel, Sagaria, die vierde van Jehu se nageslag, vermoor het. God se oordeel oor koning Jehu en sy uiteindelike ondergang toon God se geregtigheid.
God is Besig om Sy Ware Volk Terug tew Saai in Hulle Beloofde Land
Van hier af wil ek graag ‘n uitnodiging aan my gehoor rig om saam met my ‘n reis aan te pak en die grootmoedige en diepgaande reddende genade van God te verken te midde van sy regverdige oordele soos dit geopenbaar word deur die wisselwerking tussen die woorde, “boog” en “saai.” (“bow” and “sow”).
Dit is nie ‘n soort Joubert-reis wat volgens hom nie “oor die Bybel” gaan nie, maar “vanuit die Bybel” kom en tog eindeloos “die ander tekste” of gedeeltes in die Bybel verwaarloos. Sy grootpraterige en herhalende bewering in al sy video’s is niks anders as ‘n basilisk-eier gevul met pure verbeelding nie.
Terwyl Jehu pligsgetrou God se bevel vervul het deur koning Agab en Isebel dood te maak vir hulle Baäl-aanbidding in die Vallei van Jisreël, ‘n daad wat goddelike goedkeuring ontvang het (2 Konings 10:30), het sy ongegronde ywer en dubbelhartigheid daartoe gelei dat God se toorn op hom losgelaat is.
Die spreekwoordelike gesegde ‘mag korrupteer; absolute mag korrupteer absoluut’ wat die mening oordra dat, soos ‘n persoon se mag toeneem, hul morele sin afneem, pas Jehu soos ‘n handskoen.
Hoewel Jehu se aanvanklike dade as ‘n voltrekking van Goddelike oordeel beskou kan word, openbaar sy latere gedrag ‘n uitgesproke strewe na politieke oorheersing. Die bloedige staatsgreep wat hy georkestreer het, en die daaropvolgende konsolidasie van sy mag, is nie net gemotiveer deur ‘n geveinsde begeerte na godsdiens-hervorming nie, maar ook deur ‘n vasberadenheid om sy eie politieke aspirasies te verseker.
Hoewel Jehu ‘n einde aan Baäl-aanbidding gemaak het, het hy nagelaat om die goue kalwers wat Jerobeam in Bethel en Dan geskep het, te verwyder. Hierdie kalwers was ‘n belangrike voorstelling van die vernaamste afgodediens in Israel, wat daarop dui dat Jehu se huigelagtige pogings tot godsdiens-hervorming nie deeglik was nie en taamlik selektief was.
God het aan Hosea geopenbaar dat die ineenstorting van Jehu se dinastie sou saamval met die agteruitgang van die Noordelike Koninkryk, aangesien Hy Israel se militêre mag in die Vallei van Jisreël sou verpletter, wat beteken “God saai” of “God is besig om te saai.”
In teenstelling met professor Stephan Joubert se bewering dat God die Noordelike Koninkryk heeltemal uitgeroei het toe die Assiriërs Israel tussen 734-722 V.C. binnegeval het en dit sodoende in ‘n blote provinsie van hul ryk verander het (2 Konings 15:29; 17:3-5), beteken die breek van die boog nie die uitwissing van die volk self nie, maar eerder die vernietiging van hulle militêre mag.
God het dood en chaos in die Vallei van Jisreël gesaai toe Hy teësinnig sy toorn en verontwaardiging oor die Noordelike Koninkryk van Israel uitgestort het. Nietemin sal die dag aanbreek wanneer God belowe,
"En Ek sal haar vir My saai in die land en My oor Lo-Rugáma ontferm, en aan Lo-Ammi sê: Jy is my volk; en hy sal sê: My God! (Hosea 2:22).
Soos jy dalk opgemerk het, is dit heeltemal in stryd met Stephan Joubert se lering in sy twee YouTube-video’s, “Wie is die ware volk van God?”
God Almagtig sê, “Ek sal haar (Israel) vir my saai op die aarde.” Joubert stribbel daarteë: “Jy vergis jou, Here. Het jy vergeet dat jy reeds jou nuwe Israel, die kerk, gesaai het in jou onsigbare, grenslose en universele Koninkryk wat nou op aarde bestaan? Ek raai jou aan om jou gebrekkige gevolgtrekking terug te trek. Ek het Tom lessing reeds van my YouTube-kanaal verban. As jy nie versigtig is en dit herroep nie, sal jy volgende wees.”
Inderdaad, Stephan Joubert het God reeds sedert die beginjare van sy ekerk uitgesluit. Dit het gebeur toe sy verbeelding sy god geword het en gedink het dit is ‘n gawe van God. Dit mag miskien ‘n geskenk van god wees maar met ‘n klein letter gespel word (2 Korintiërs 4:4).
Die God van Restourasie in Aksie
Terwyl Stephan Joubert beweer dat die Noordelike Koninkryk van Israel vernietig is, is dit noodsaaklik om te erken dat God belowe het om hulle te herstel gedurende ‘n tyd van restourasie en seën, in ooreenstemming met die onherroeplike verbond wat Hy met Abraham, Isak en Jakob gesluit het, soos uiteengesit in Genesis 12:3, 22:17 en 32:12.
Die Israeliete, uit die noorde sowel as die suide, sal so talryk wees soos die sand op die strand en sal nie meer die benaming “nie my volk nie” dra. Hulle sal eerder “seuns van die lewende God” genoem word. Die verdeeldheid wat tussen Juda en Israel ontstaan het gedurende die heerskappy van Rehabeam en Jerobeam sal iets van die verlede wees wanneer Jesus Christus hulle herenig onder die volmaakte Dawidiese Heerser, die herrese Dawid uit die stam van Juda.
Jesus sal sy plek op die troon van sy vader Dawid in Jerusalem inneem en met ‘n ferm hand regeer gedurende sy Duisendjarige era van vrede, soos verwys in Lukas 1:28-32 en Psalm 2. Die pragtige beeldspraak van die hereniging van Juda en Israel word uitgebeeld as twee stokke wat een word in Esegiël 37:15-28.
‘n Onvoorwaardelike Verbond met Die Ware Volk van God
Is dit moontlik dat individue wat die onvoorwaardelike verbond wat God met Abraham, Isak en Jakob gemaak het, verwerp of herinterpreteer, per abuis die betekenis van die kruis van Christus tot die kleinste waarde en omvang reeduseer?
‘n Opvolg vraag sou wees: Watter verband het die offers in God se verbond met Abraham met die kruis van Christus? Eerstens moet gesê word dat dit nie ‘n bilaterale verbond was waar beide God en Abraham deur die stukke van die offerdiere gegaan het wat weerskante van die offer-gang gelê is nie. Dit was ‘n eensydige verbond. Jesus se Tetelestai (Dit is volbring) aan die kruis toon onomwonde dat sy offer ‘n eensydige offer was waarin niemand anders deel gehad het nie, self nie eens Joubert se sg. moordenaars nie.
Niemand neem dit van My af nie, maar Ek lê dit uit Myself af. Ek het mag om dit af te lê en Ek het mag om dit weer te neem. Hierdie gebod het Ek van my Vader ontvang. (Johannes 10:18).
Ek het hierdie vers ook op sy sy eerste YouTube video in my kommentaar genoem. Hy het dit summier verwyder.
Albei is unieke God-ingewyde en God-vervulde verbonde. Dit beteken dat die mens deur die geskiedenis heen geen deel gehad het aan die verlossingsplan van God nie. Toe God die ewige verbond met Abraham aangegaan het, wat die offer van Jesus Christus aan die kruis voorafskadu, het Hy Abraham in ‘n diepe slaap geplaas en sodoende Homself aangewys as die enigste pand en beskermer van die verbond.
Dit maak van die verbond vas as ‘n onvoorwaardelike een, ondeurdringbaar vir herroeping, omkering of nietigverklaring, ongeag enige mislukkings aan die kant van Abraham of sy nageslag. Die bestaan en voortsetting van die verbond is nie afhanklik van die getrouheid van Abraham of sy nageslag (die twaalf stamme) nie, maar is uitsluitlik afhanklik van God se getrouheid.
Enige versuim aan God se kant om Sy verbond met Abraham en sy nageslag te handhaaf, sal dui op ‘n gebrek aan waarheid en betroubaarheid. Dit is ter wille van sy Naam, eerder as enige unieke verdienste van Israel in vergelyking met ander nasies, dat Hy konsekwent Sy verbond gehandhaaf het, en nog steeds handhaaf.
Vervangings-teologie is fundamenteel gebrekkig, goddeloos en boos omdat dit nie net die goddelike huweliksverhouding tussen God die Vader en Sy volk Israel ontken nie, maar ook impliseer dat God ontrou is aan Sy beloftes.
Die kerk kan slegs beskou word as die nuwe Israel en die ontvanger van die beloftes wat in die Abrahamitiese Verbond uiteengesit word, as daar bewys kan word dat die verbond voorwaardelik is of as die beloftes in ‘n vergeestelikte formaat geïnterpreteer en verstaan word.
Stephan Joubert is veral vaardig om die boek Openbaring deur ‘n geestelike lens te interpreteer. Hy bepleit ‘n lees van Openbaring wat die letterlike betekenis van individuele profesieë transendeer, en stel eerder voor dat dit beskou moet word as ‘n verhaal wat ‘n mens se verbeeldingryke vermoëns kan verbeter.
Mag ek jou herinner aan wat hy oor Openbaring gesê het?
“Jy het ‘n denkbeeldige wêreld nodig. Dink jy nie dat as jy die boek Openbaring begin lees nie, nie as die boek van klein profesieë wat jy met ‘n klein pincet kan uitkies nie, maar as die storie wat jou verbeelding sal oopmaak, wat sal gebeur? Ons het verbeelding nodig as ons wil verstaan. Gebruik dit goed. God het dit vir jou gegee.”
Die mees verraderlike aspek van sy interpretasie van Openbaring lê in sy vergeestelikte lees van hoofstuk sewe. Hy verhef die letterlike 144,000 verseëlde dienaars, bestaande uit 12,000 uit elk van die twaalf stamme, tot ‘n hemelse visioen van ‘n groot menigte van elke nasie.
Sy gevaarlike verontagsaming van “die ander tekste” is net so kommerwekkend soos sy opsetlike uitsluiting van frases soos “ná hierdie dinge” wat in Openbaring 7:1 en 7:9 gevind word, wat aandui dat dit opeenvolgende en duidelik afsonderlike gebeure is wat nie simbolies saamgevoeg kan word nie.
Gevolgtrekking
Daar is geen twyfel nie dat Stephan Joubert die Naam van God strydlustig verneder deur –
1. Hom voor te stel as onbetroubaar en ontrou aan sy beloftes, wat daarop dui dat al God se beloftes nie ja en amen in Jesus Christus is nie (2 Korintiërs 1:20).
2. homself voor te stel as ‘n betroubare Bybelgeleerde wat sy Bybel deeglik ken omdat hy getrou sy volgelinge op ‘n heilige reis saam met hom neem, nie om oor die Bybel te praat nie, maar om die waarheid vanuit die Bybel te kry, insluitend al “die ander tekste.”
3. Bybelprofesieë aan te bied as korttermynvoorspellings wat nie ‘n geslag oorskry nie, want alle profesieë wat nie binne ‘n geslag vervul word nie, is kwansuis waarsêery.
4. aan sy gehore ‘n vorm van waarsêery aan te bied om hul verbeelding te ontwikkel, en dit te definieer as ‘n gawe van God terwyl God dit as goddeloos en boos verwerp.
5. Hy bied aan sy gehore ‘n veranderde, vergeestelikte uitgawe van die Bybel, terwyl die Bybel self waarsku,
"Want ek betuig aan elkeen wat die woorde van die profesie van hierdie boek hoor: As iemand by hierdie dinge byvoeg, dan sal God oor hom die plae byvoeg waarvan in hierdie boek geskrywe is. En as iemand iets van die woorde van die boek van hierdie profesie wegneem, dan sal God sy deel wegneem uit die boek van die lewe en uit die heilige stad en uit die dinge waarvan in hierdie boek geskrywe is. (Openbaring 22:18-19).
Mag God genadig wees oor sy jammerlike siel en dié van sy volgelinge wat hom prys vir sy ketterse leerstellings.
